Roświetlam szary letni dzień, cieszę się jedzeniem, czasem w domu, przestrzenia na przygotowywanie pysznych posiłków, robienie kiełków, suszenie skórek pomarańczy, mrożenie bananów. To przywilej mieć ten czas i możliwość cieszyć się tym i codziennie czuję wdzięczność, że tak jest. Prosto i spokojnie, długo na to czekałam, musiało przejść we mnie trochę sztormów i wreszcie umiem znaleźć w sobie to, czego szukałam ciągle na zewnątrz, w innych.
Dziś z wielka radością spałaszowałam takie śniadanie – przepyszne, przenoszące do szumiących palm, oceanu, azjatyckiego słońca!